La bàse ed Ràgn

Zirudæle a j ho savó

che î d la bâse qué da nó

a j è næd ‘n’associaziòn

che l’ha vóje ed fær da bon

un quæl d’ótel par sta bâse

dóv la storie l’è ‘na câse

che a zarcær an s’ tröve al fond

‘ché l’é zêrt ch’l’é tótt un mond.

Mo se a vlî la vàire storie,

tgnîval ban in t la memorie,

zarchê ban stra quĵ da bâs

(a vój dĵr stra ‘gli ûltmi clâs)…

propi quĵ ch’j en stæ arlivê

sanze al lóm ed chi ha studiê,

cundanæ a un’ignurànze

cultivê con tanta sciànze!

e se a vlî savàir cuss’ l’è

adæs propi a v’ al degh me:

l’è la vétte ed qj afamæ

che da sànmpar j han sgubæ

e inciòn mai par lòur l’ha screttê

una cöse ch’sie pr al drett,

l’an ó scrette stra la glorie,

ch’ha l’unòur d’æssr evocæ

stra qj tæst ch’j vînan dæ

ai student ch’ pôssn inmparær

cssa ‘l völ dîr al lavurær

con sòul dvîr e incion dirétt…

e quast quéin pûch l’han scrett.

 

 

Só la storie ch’ vîn dal bâs

nuætr avàn soltànt un pâs:

andærle a læzar la duv l’è

in d la vétte ed tótt i dé

ed qla zant ch’ sta qué in d la bâse

(ch’a j n’è sànmpar stæ una mâse),

ch’j l’han scrétte só in d la pæl

cóm se al fóss un quæl normæl…

qué, purtrôp, inción la læz

e sta storie la j va ‘d mæz!

quòlle propi stæ vissó

in t la bâse qué da nó,

però me, ch’a son Narzîs,

ignurànt mo a so ‘d prezîs,

a m’ divêrt a tör in gîr

chi ‘n ha brîse avó un pinsîr

par tótt quant ste patrimonî

ch’al sta andànd tótt al demôni…

e sperànd che st ‘ssociaziòn

l’æve vóje ‘d fær quæl’d bon

par stavölte a ‘m vój fidêr

e a stâgh prónti par mirêr

css’ la farà po’ par l’avgnîr,

cuss l’arà in d la sö cantîr...

e s’la srà un’ætr’ufæle

a j farò una zirudæle.

 

 

 

Zirudella di Luciano Manini, 2003

Fonte: Gruppo di Studi Pianura del Reno

Associazione per la conoscenza della storia locale e dell'ambiente naturale e sociale