Nà volta a ìra un gàt càl magnèva dal baccalà,
al magnèva drì da cà,
po’ dòpp al scapè vi.
A la nòna ai venn l’arlì
E al zarchèva in tòtt i sìtt e in tòtt al pòrt
Vùtt vàddar clè mòrt?!
Ma indòvv l’ìra andè cal gàt birichèn?
L’ira a cà da Pirèn!
cal vlèva fèr un schèrz a la nòna Mariuleina
e a l’avìva mèss in canteina.
In canteina a ìra un pundgàzz,
l’ira invàtta ad un sdàzz,
Al gàt al magnè acsè ed gòst, crùd ...brisa còtt
Bàn ... adèsa l’è al Gabarioòtt!
(C’era una volta un gatto che mangiava del baccalà,
lo mangiava dietro a casa, poi dopo scappò via.
La nonna si arrabbiò lo cercava in tutti i posti e in tutte le case.
Vuoi vedere che è morto? Ma dov’era andato quel gatto birichino?
Era a casa da Pierino che voleva fare uno scherzo a nonna Mariolina e l’aveva chiuso in cantina.
In cantina c’era una topaccia, era sopra un setaccio,
il gatto la mangiò così di gusto, cruda.. non cotta
Beh … adesso è al Cimitero).
Filastrocca di nonna Angiolina
Casa Protetta di Granarolo dell'Emilia