Nà volta

Nà volta a ìra un gàt càl magnèva dal baccalà,

al magnèva drì da cà,

po’ dòpp  al scapè vi.

A la nòna ai venn  l’arlì

E al zarchèva in tòtt i sìtt e in tòtt al pòrt

Vùtt vàddar clè mòrt?!

Ma indòvv l’ìra andè cal gàt birichèn?

L’ira a cà da Pirèn!

cal vlèva fèr un schèrz a la nòna Mariuleina

e a l’avìva mèss in canteina.

In canteina a ìra un  pundgàzz,

l’ira invàtta ad un sdàzz,

Al gàt al magnè acsè ed gòst,  crùd ...brisa còtt

Bàn ... adèsa l’è al Gabarioòtt!

 

                                        

 

 

(C’era una volta un gatto che mangiava del baccalà,

lo mangiava dietro a casa, poi dopo scappò via.

La nonna si arrabbiò lo cercava in tutti i posti e in tutte le case.

Vuoi vedere che è morto? Ma dov’era andato quel gatto birichino?

Era a casa da Pierino che voleva fare uno scherzo a nonna Mariolina e l’aveva chiuso in cantina.

In cantina c’era una topaccia, era sopra un setaccio,

il gatto la mangiò così di gusto, cruda.. non cotta

Beh … adesso è al Cimitero).

 

 

Filastrocca di nonna Angiolina

Casa Protetta di Granarolo dell'Emilia