A um piasrévv

A um piasrévv d' aveir 'n a gòmma

ch' la scanzèla tótt i mèl

par psèir dir con tótt: «insòmma,

zért che quèst l'è un gran bel quèl»!

A um piasrévv d'avèir 'na côla

ch' la giustéss tòtt i quî rótt,

a um piasrévv d' aveir 'na môla

par saltèr piò in èlt ed tótt.

A um piasrévv c'me un aquilòn

psèir vulèr sènza piò pèis

e da invètta a un bèl nuvlòn

vèd'r al soul tante pió atèis.

A um piasrévv con 'n a magî

fèr in môd ch' i sien tótt sàn,

fèr sparir al malattì

e guarir a quater màn.

A um piasrévv po', tótti al sîr,

c'me una lózzla illuminèr

ogni littén e i br6tt pensîr

ed tótt i fangén andèr a rubèr.

A um piasrévv, mo al savèn tótt

che l'è soul 'n a fantasî,

par scurdères i qui brótt

e avanzères soul chi bî.

A um piasrévv, mo an s pòl br'sa fèr,

l' ónic quèl, cardém a mé,

l'è savèires cuntintèr

e tûr la véta par quèll ch' l' é'!

Poesia di Luisa Ragagni

Tratto da "Tra poesia dialettale e lavoro contadino", Centro Sociale Funo, 2000