A um piasrévv d' aveir 'n a gòmma
ch' la scanzèla tótt i mèl
par psèir dir con tótt: «insòmma,
zért che quèst l'è un gran bel quèl»!
A um piasrévv d'avèir 'na côla
ch' la giustéss tòtt i quî rótt,
a um piasrévv d' aveir 'na môla
par saltèr piò in èlt ed tótt.
A um piasrévv c'me un aquilòn
psèir vulèr sènza piò pèis
e da invètta a un bèl nuvlòn
vèd'r al soul tante pió atèis.
A um piasrévv con 'n a magî
fèr in môd ch' i sien tótt sàn,
fèr sparir al malattì
e guarir a quater màn.
A um piasrévv po', tótti al sîr,
c'me una lózzla illuminèr
ogni littén e i br6tt pensîr
ed tótt i fangén andèr a rubèr.
A um piasrévv, mo al savèn tótt
che l'è soul 'n a fantasî,
par scurdères i qui brótt
e avanzères soul chi bî.
A um piasrévv, mo an s pòl br'sa fèr,
l' ónic quèl, cardém a mé,
l'è savèires cuntintèr
e tûr la véta par quèll ch' l' é'!
Poesia di Luisa Ragagni
Tratto da "Tra poesia dialettale e lavoro contadino", Centro Sociale Funo, 2000