Al feragost

Loi dal col longh

acsè al vìn cìamè

al per che i dè

i sian piò longh dal normel.

AI cheled la stuffìsìa, al sudour,

què an s'in poi piò

ai vol al ferì par tireras un pò so.

Loi ormaì l’è fi è

ormai l’è pasè

ades par trai stmen

as poi apuser.

Ztaca la speìna

fìnalmant Agost l'è arivè

I’è un sollìev par tant che ien stressè.

dìmondì etar ìen bela sunèe.

Agost le ti sampar genìel

te tì al maìs più bel,

as pol tirer al stìpandì, sanza lavurer,

e vì sobìt ad gran vulèe

con sold e dìvertìmant assìcurè.

As prepara al valìs

sobìt as partes

par turner ìn fìla

in mez a tanl fess;

al mer o in muntagna aìè incosa pen

e avanti a spandar di gran quattren.

quant la mì sveglia la taca a suner.

An ò più l"arloi da marcher

e la mansa par ander a magner.

Dop un an ad lavurìr stressant

una vacanza la fa ban a tot quant.

La festa sampar trop pres la fines.

a cà bìsogna turner

e sobit as torna a sguder,

al mer e i mont tournan a normalizer,

i pais, al zitè is tournan a ripopoler.

La zant l’eè più aligra e rilassè

E puntualment la torna a lavurer.

Quesì tot, quel ìan da cunter,

aventur che ì peran dì rumanz

vìsso in mez a tanta zant.

Setambar al stà arìvand

L’auton al stà spuntand,

la campagna la perd al so veird naturel

al foì di albar al tacan a cascher.

Quasti agl’ien cos che i avanzan normel

Che dè par dè avan da superer

Vivand dè, stmen, mìs

Com in un rumanz

interrott puntualmant dal ferì o vacanz.

 

 

 

Zirudella di Renzo Marchesini

Tratta da ”Tra poesia dialettale e lavoro contadino”, Centro Sociale Funo, 2000